Έλκη Ποδιών

Τα έλκη στα πόδια αποτελούν κοινό πρόβλημα και επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Ο όρος έλκη στα πόδια μπορεί να χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει πολλούς διαφορετικούς τύπους χρόνιων πληγών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που ονομάζονται επίσης και κατακλίσεις, φλεβικά έλκη ποδιών, διαβητικά έλκη των ποδιών, καθώς και αυτά που οφείλονται σε αθηροσκλήρωση.

Αντιμετώπιση

Η ακριβής διάγνωση είναι βασική για την αντιμετώπιση αυτών των πληγών.

Eίναι εξαιρετικά σημαντικό να καθoρισθεί εάν κάποιος ασθενής έχει επαρκή αρτηριακή ροή, ώστε να επιτρέψει την επούλωση μιας πληγής στο κάτω άκρο του σώματος.

Σε γενικές γραμμές, η θεραπεία αποσκοπεί τόσο στη μεταβολή οποιουδήποτε ανατομικού στοιχείου εμποδίζει τη θεραπεία όσο και στη βελτιστοποίηση του περιβάλλοντος επούλωσης.

Στην αιτιολογία συμπεριλαμβάνονται οι πληγές λόγω αρτηριακής ανεπάρκειας, οι κατακλίσεις ή το διαβητικό νευροπαθητικό έλκος ποδιού, παρόλο που η πλειοψηφία των ελκών στα πόδια θα ταξινομηθούν, τελικά, ως φλεβικά έλκη

Τα φλεβικά έλκη προκαλούνται έμμεσα λόγω της περιπατητικής αρτηριακής πίεσης, συνήθως λόγω βλάβης της μυϊκής αντλίας της γάμπας. Επομένως, η αντιμετώπιση εξαρτάται από τη συμπίεση των κάτω άκρων και τη σωστή φροντίδα των πληγών. Η σωστή φροντίδα των πληγών περιλαμβάνει καθαρισμό, την αντιμετώπιση του εξιδρώματος και τη χρήση ενός υγρού επιδέσμου. Επιπλέον, η ανύψωση των ποδιών το βράδυ και, όταν είναι απαραίτητο, η μείωση του βάρους ενδέχεται να μειώσουν τις επιπτώσεις οποιονδήποτε φλεβικών ανωμαλιών. Στα πλαίσια της συμπίεσης του κάτω άκρου, ωφέλιμη ενδέχεται να είναι η άσκηση των κάτω άκρων.

Άλλες προσεγγίσεις ως προς την αντιμετώπιση περιλαμβάνουν τη χρήση τοπικών ανασυνδυασμένων αυξητικών παραγόντων, ισοδύναμα υποκατάστατα του δέρματος (ή κυτταρικές θεραπείες) και από του στόματος πεντοξιφυλλίνη. Οι περισσότεροι ασθενείς θα παρουσιάσουν βελτίωση με τη συμβατική θεραπευτική αντιμετώπιση (συμπίεση και επίδεση), παρόλο που η συμμόρφωση με τη θεραπεία συμπίεσης (π.χ. κάλτσες συμπίεσης, επίδεσμοι συμπίεσης, κλπ.), μπορεί να είναι σχετικά δύσκολη. Οι περισσότερες από αυτές τις πληγές επουλώνονται σε λιγότερο από 6 μήνες. Η πιθανότητα επούλωσης μιας πληγής σχετίζεται συχνά με τον τρόπο που ανταποκρίνεται στη θεραπεία εντός των πρώτων 4 εβδομάδων φροντίδας, καθώς και στο μέγεθος και την ηλικία της πληγής κατά την αρχική εξέταση.

Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ενδέχεται να εμφανίσουν φλεβικά έλκη ποδιών και πληγές λόγω της αρτηριακής ανεπάρκειας. Ωστόσο, οι διαβητικοί ενδέχεται να εμφανίσουν επίσης νευροπαθητικό έλκος ποδιού, το οποίο προέρχεται από τη σχετιζόμενη με το διαβήτη νευροπάθεια. Ως αποτέλεσμα, εν μέρει τουλάχιστον, ο ανεπαίσθητος επαναλαμβανόμενος τραυματισμός και η πίεση από το περπάτημα οδηγούν σε έλκος. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον βέλτιστο έλεγχο του διαβήτη, την αποφόρτιση του προσβεβλημένου άκρου και τη σωστή φροντίδα της πληγής.

Μεταξύ των άλλων θεραπευτικών επιλογών περιλαμβάνονται οι ανασυνδυασμένοι αυξητικοί παράγοντες, όπως ο ανασυνδυασμένος ανθρώπινος αιμοπεταλιακός αυξητικός παράγοντας (rh-PDGF) και τα ισοδύναμα υποκατάστατα του δέρματος, τα οποία ενδέχεται να είναι απαραίτητα για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος. Τέλος, τα άτομα με διαβήτη εμφανίζουν συχνά πληγές λόγω νευροπάθειας σε συνδυασμό με ισχαιμία των κάτω άκρων.