Διαβητικό Δέρμα

Συχνές Δερματικές Λοιμώξεις

Οι ασθενείς με διαβήτη παρουσιάζουν αυξημένη ευαισθησία σε κάποιες βακτηριακές και μυκητιακές δερματικές λοιμώξεις. Εν μέρει οι εν λόγω λοιμώξεις είναι υπεύθυνες για την κακή επούλωση, ενώ παράλληλα οι δερματικές επιπλοκές του διαβήτη μπορεί να αποτελούν ενδείξεις για τις υφιστάμενες ή ακόμα και παλαιότερες μεταβολικές καταστάσεις.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας από τους Murphy-Chutοrian και συνεργάτες (2013), η αναγνώριση των δερματικών δεικτών μπορεί να οδηγήσει σε επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και τελικά σε βελτίωση της συνολικής πρόγνωσης, το οποίο επιτρέπει τόσο την έγκαιρη διάγνωση όσο και την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.

Επιπροσθέτως, οι ασθενείς με διαβήτη έχουν υψηλότερα ποσοστά νοσηλείας λόγω δερματικών λοιμώξεων αλλά και λόγω λοιμώξεων των μαλακών ιστών σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς διαβήτη, όπως αναφέρεται σε σχετική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2007. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στην πλειοψηφία των μελετών που βασίζονται σε καλλιέργειες αποδεικνύεται ότι οι λοιμώξεις είναι πολυμικροβιακές, δηλ. ευθύνονται πολλαπλά μικρόβια, ενώ επικρατέστερα σε απομόνωση είναι οι Pseudοmοnas aeruginοsa, Escherichia cοli, καθώς και τα είδη του σταφυλόκοκκου, ειδικά ο Staphylοcοccus aureus.

Όσον αφορά την παθογένεση των συγκεκριμένων δερματικών εκδηλώσεων, φαίνεται να οφείλεται σε παράγοντες όπως η νευροπάθεια, δηλ. η λειτουργική διαταραχή των περιφερικών νεύρων, στην ύπαρξη επαναλαμβανόμενων τραυμάτων και στην περιφερική αγγειακή νόσο (Apelqvist et al., 2008).

 

  • Κάποιες από τις δερματικές εκδηλώσεις αποτελούν αρχικά σημεία εμφάνισης του Σακχαρώδους Διαβήτη.
  • Άρα πρέπει να έχουμε επίγνωση των δερματικών εκδηλώσεων του Σακχαρώδους Διαβήτη.
  • Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστούν οι δερματικές εκδηλώσεις του ΣΔ ώστε να μην χαθεί η ευκαιρία για έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας.
  • Είναι σημαντικό να συνεργάζεται ομάδα ιατρών – επιστημόνων υγείας.
  • Οι περισσότερες δερματικές εκδηλώσεις μπορούν να προληφθούν εφόσον ακολουθείται το κατάλληλο πρόγραμμα ελέγχου του διαβήτη.

 

Συχνές Βακτηριακές Λοιμώξεις

Σε ασθενείς με διαβήτη οι δερματικές λοιμώξεις συνήθως είναι πιο βαριάς μορφής ή/και πιο εκτεταμένες.

Μολυσματικό κηρίο

Το μολυσματικό κήριο είναι μια δερματική λοίμωξη, η οποία προκαλείται από σταφυλόκοκκους, στρεπτόκοκκους η και τα δύο μέσω της διείσδυσης των μικροβίων εντός του δέρματος.

Προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, αλλά και ενήλικες. Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν κνησμό, φλύκταινες και φυσαλίδες.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (70-80%) εμπλέκεται ο S. aureus, ενώ μπορεί να εμπλέκεται και ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος ομάδας Α.

Θυλακίτιδα – Δοθιήνωση – Ψευδάνθρακας

Πρόκειται για σχετιζόμενες με τους θυλάκους των τριχών λοιμώξεις.

Η θυλακίτιδα ορίζεται ως πυόδερμα του θυλάκου των τριχών. Προκαλείται από το σταφυλόκοκκο, S. Aureus, με εμφάνιση στις μασχάλες, τους μηρούς και τους γλουτούς.

Ο δοθιήνας αποτελεί εν τω βάθει επέκταση της θυλακίτιδας.

Ο ψευδάνθρακας παρουσιάζεται σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη και παχυσαρκία.

Έκθυμα

Το έκθυμα αποτελεί άλλη μία δερματική βακτηριδιακή λοίμωξη με αρκετά κοινά στοιχεία με το μολυσματικό κηρίο. Παρουσιάζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε άτομα με εξασθενημένο οργανισμό, όπως οι ασθενείς με μη ελεγχόμενο διαβήτη, κατά κύριο λόγο σε παιδιά και ηλικιωμένα άτομα.

Το έκθυμα προσβάλλει συχνότερα τα κάτω άκρα και πολλές φορές είναι το αποτέλεσμα επιφανειακών βλαβών ή/και τραυματισμών.

Η συχνότερη αιτία των ηπίων και αρχόμενων μορφών της λοίμωξης είναι ο στρεπτόκοκκος της ομάδας Α, ενώ μπορεί να υπάρξει και περαιτέρω επιμόλυνση από Σταφυλόκοκκο.

Ερυσίπελας

Το ερυσίπελας αποτελεί μία επιφανειακή λοίμωξη του δέρματος και ενέχει σημαντικό βαθμό λεμφαγγειακής προσβολής.

Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα μεταξύ βρεφών, μικρών παιδιών και ηλικιωμένων ανθρώπων, ενώ ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί προδιαθεσιακό παράγοντα.

Όσον αφορά την κλινική εικόνα, συνήθως η έναρξη είναι οξεία, ενώ μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, ρίγος, λευκοκυττάρωση ή/και λεμφαγγειίτιδα/λεμφαδενίτιδα, η οποία συνήθως παρουσιάζεται στα κάτω άκρα.

Προγραμματίστε σήμερα το ραντεβού σας

Συχνές Μυκητιασικές Λοιμώξεις

Οι λοιμώξεις από Candida μεταξύ ασθενών με διαβήτη εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα και συνήθως είναι πιο βαριάς μορφής, ενώ υπάρχουν και άλλες μυκητιασικές λοιμώξεις που φαίνεται να προσβάλλουν περισσότερο ασθενείς με διαβήτη σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς ΣΔ.

Αναφορικά με τις μυκητιάσεις του δέρματος, η ονυχομυκητίαση είναι ∼ 3 φορές συχνότερη στον ΣΔ, ενώ συχνή είναι και η εμφάνιση δερματικού λειχήνα.

Μυκητίαση από Candida – Καντιντίαση

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία οι συχνότερες μυκητιασικές λοιμώξεις στο ΣΔ είναι οι μυκητιάσεις από Candida, καντιντιάσεις. Οι πιο συνήθεις εντοπίσεις των μυκητιάσεων είναι στις μηροβουβωνικές πτυχές, στους βλεννογόνους του στόματος και των γεννητικών οργάνων, καθώς και στα νύχια – ονυχομυκητίαση.

Γωνιακή στοματίτιδα

Η γωνιακή στοματίτιδα ή γωνιακή χειλίτιδα αποτελεί μια φλεγμονώδη αντίδραση, η οποία εντοπίζεται στη γωνία του στόματος/των χειλιών, όπως υποδηλώνει και ο όρος. Συνήθως προσβάλλονται και οι δύο πλευρές του στόματος.

Τόσο στο δέρμα της περιοχής γύρω από το στόμα όσο και στα χείλη εμφανίζονται σχισμές. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει αιμορραγία ή ακόμα και να δημιουργηθούν έλκη με εφελκίδες.

Δερματοφυτίες

Η δερματοφυτία είναι μία μυκητίαση, η οποία αναπτύσσεται κυρίως στη βουβωνική χώρα, όπου το περιβάλλον είναι ζεστό και υγρό, κάτι που ευνοεί την ταχύτερη ανάπτυξη μυκήτων και προκαλεί κνησμό.

Η δερματοφυτία μπορεί να αναπτυχθεί επίσης στο κάτω μέρος του στήθους ή σε δερματικές αναδιπλώσεις στην κοιλιακή χώρα.

Μία άλλη μορφή δερματοφυτίας με εντόπιση στα κάτω άκρα είναι το λεγόμενο «πόδι του αθλητή».

Ονυχομυκητίαση / Καντιντιασική παρωνυχία

Η μυκητίαση των νυχιών και οι λοιμώξεις του περιωνυχίου και των ονύχων από Candida παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα μεταξύ ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη. Με την πάροδο των ετών, καταλήγει σε ένα νύχι που δεν μπορεί να κοπεί με τα συνήθη εργαλεία που χρησιμοποιούνται στο σπίτι και, πολλές φορές, χρειάζεται και η βοήθεια ειδικού.

Δεν είναι τόσο σπάνιο, στην προσπάθεια για «καλύτερη» φροντίδα των νυχιών, να δημιουργούνται καταστάσεις έντονης φλεγμονής επικίνδυνες ακόμα και για την ακεραιότητα ενός διαβητικού ποδιού.

Οι Candida αποτελούν αίτιο των ονυχομυκητιάσεων σε ποσοστό που ποικίλει σημαντικά ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες και τις συνήθειες διαβίωσης του ξενιστή.

Στην καντιντιασική παρωνυχία, υπάρχει απώλεια της διαφάνειας του νυχιού, ενώ μπορεί να εμφανιστούν οριζόντιες ή κάθετες ραβδώσεις και βοθρία. Παράλληλα το νύχι γίνεται περισσότερο εύθραυστο και μπορεί να αποκολληθεί από την κοίτη του, ενώ επώδυνη είναι η άσκηση πίεσης στο νύχι.

Συχνές Ιογενείς Λοιμώξεις

Μολυσματική Τέρμινθος

Η μολυσματική τέρμινθος αποτελεί μία συχνή ιογενή δερματική πάθηση. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι οι διακριτικές, θολωτές ερυθηματώδεις βλατίδες, στις οποίες συχνά υπάρχει ένα κεντρικό ομφαλωτό εντύπωμα.

Κατά την απλή εξέταση μπορεί να μοιάζουν με φλύκταινες, αλλά κατά την ψηλάφηση είναι συμπαγείς. Μπορεί να εντοπίζονται σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αλλά εμφανίζονται συχνότερα στη μασχαλιαία χώρα, τις πλευρές του κορμού, την κοιλία, το πρόσωπο, τους μηρούς και τους γλουτούς.

Έρπης

Η συσχέτιση μεταξύ της λοίμωξης από τον ιό του απλού έρπητα (HSV-1) και του διαβήτη τύπου 2 υποστηρίζεται από κάποιες ερευνητικές μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες η φλεγμονή και η λοίμωξη από ιό ενδέχεται να αποτελούν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.

Ιός των Ανθρώπινων Θηλωμάτων (HPV)

Στην κλινική πρακτική έχει παρατηρηθεί ότι οι ασθενείς με Διαβήτη είναι πιθανότερο να εμφανίσουν κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων βαριάς μορφής καθώς και υποτροπές των κονδυλωμάτων, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί και μέσω ερευνητικών μελετών.

Προγραμματίστε σήμερα το ραντεβού σας

Διαβητική Δερματοπάθεια

O σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στα μικρά αιμοφόρα αγγεία. Η διαβητική δερματοπάθεια (diabetic dermopathy) χαρακτηρίζεται κηλίδες και μελαγχρωματικές βλατίδες στην κνημιαία χώρα. Θεωρείται η πιο κοινή δερματική εκδήλωση του σακχαρώδους διαβήτη και εκδηλώνεται δύο φορές συχνότερα στους άνδρες, κυρίως άνω των 50 ετών, σε σχέση με τις γυναίκες (Ferringer & Miller, 2002).

Πρόκειται για μια μη μολυσματική δερματική πάθηση αυτοάνοσης αιτιολογίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κηλίδες είναι ασυμπτωματικές, δηλαδή δεν προκαλούν συμπτώματα στον οργανισμό. Εμφανίζονται ως μη ελκωτικές βλάβες, το οποίο σημαίνει ότι δεν αναπτύσσεται κάποια πληγή.

Ιστολογικά παρατηρείται λέπτυνση της επιδερμίδας και πάχυνση των αγγείων στο θηλώδες χόριο.

Λιποειδική Νεκροβίωση (necrobiosis lipoidica diabeticorum)

Είναι μια ιδιοπαθής πάθηση του δέρματος με άγνωστη αιτιολογία. Εμφανίζεται σε σχετικά μικρό ποσοστό ασθενών με διαβήτη, το οποίο κυμαίνεται από 0,3 έως 1,6%. Ωστόσο, η εμφάνιση της νόσου σε ασθενείς που δεν έχουν σακχαρώδη διαβήτη είναι σπάνια. Όταν υπάρχει λιποειδική νεκροβίωση το 11 – 65% των ασθενών έχει ήδη διαγνωστεί με σακχαρώδη διαβήτη.

Δακτυλιοειδές κοκκίωμα

Το δακτυλιοειδές κοκκίωμα (granuloma annulare) αποτελεί μια μορφή δερματίτιδας. Ιστολογικά έχει αρκετές ομοιότητες με τη λιποειδική νεκροβίωση (Davison και συνεργάτες, 2010).

Όσον αφορά τη συσχέτιση μεταξύ του δακτυλιοειδούς κοκκιώματος και του σακχαρώδους διαβήτη, τα δεδομένα είναι αμφιλεγόμενα. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν τη συσχέτιση μεταξύ των δύο παθήσεων και άλλοι δεν επιβεβαιώνουν την εν λόγω σχέση. Ειδικότερα, με το Σακχαρώδη Διαβήτη φαίνεται να συνδέονται περισσότερο οι μορφές του διάσπαρτου και του διατιτραίνοντος δακτυλιοειδούς κοκκιώματος, παρά με το εντοπισμένο δακτυλιοειδές κοκκίωμα.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ομοφωνία, όλοι οι ασθενείς που παρουσιάζονται με γενικευμένο δακτυλιοειδές κοκκίωμα υποβάλλονται σε εξετάσεις για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη.

Διαβητικές πομφόλυγες

Οι διαβητικές πομφόλυγες ή διαβητικό πομφολυγώδες εξάνθημα (bullοus diabeticοrum – diabetic bullae) αποτελούν χαρακτηριστικό κλινικό σημείο του διαβήτη και εμφανίζονται σε ποσοστό 0,5% των συγκεκριμένων ασθενών. Ως πομφόλυγα ορίζεται μια επηρμένη δερματική βλάβη με διάμετρο άνω του 1 εκατοστού που είναι γεμάτη με διαυγές υγρό.

Οι διαβητικές πομφόλυγες έχουν παρατηρηθεί μόνο σε ενήλικες ασθενείς άνω των 40 ετών με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στους άνδρες που πάσχουν από χρόνιο διαβήτη και νευροπάθεια. Ωστόσο, έχουν γίνει αναφορές για διαβητικές πομφόλυγες και στα πλαίσια της αρχικής εκδήλωσης της νόσου (Suzuki και συν. 2002), καθώς και αναφορές κάποιων μεμονωμένων περιπτώσεων όπου οι εν λόγω δερματικές βλάβες οδήγησαν στη διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη.

Μελανίζουσα ακάνθωση (acanthοsis nigricans)

Είναι μια πάθηση του δέρματος της οποίας η κλινική εμφάνιση περιλαμβάνει βελούδινες, υπερχρωματικές πλάκες μαύρου ή καφέ χρώματος στις πτυχώσεις του σώματος. Παρουσιάζεται συχνότερα σε άτομα που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη και πιο συγκεκριμένα τύπου ΙΙ αλλά κυρίως σε ασθενείς που εμφανιζουν επιπλοκές μικρο-αγγειοπάθειας. Κάθε περιστατικό σακχαρώδους διαβήτη που σχετίζεται με μελανίζουσα ακάθνωση αποτελεί ένδειξη-πρόγνωση τόσο για μικρο-αγγειακες όσο και για μακρο-αγγειακές επιπλοκές.

Διατιτραίνουσες δερματοπάθειες

Οι δερματικές διατιτραίνουσες βλάβες χαρακτηρίζονται ιστολογικά από τη διάτρηση, η οποία ορίζεται ως αποβολή των αλλοιωμένων συστατικών του χορίου μέσω επιδερμιδικών καναλιών. Υπάρχουν τέσσερις τύποι διατιτραίνουσας δερματοπάθειας:

  1. Έρπουσα διατιτραίνουσα ελάστωση
  2. Αντιδραστική διατιτραίνουσα κολλαγόνωση
  3. Νόσος του Kyrle
  4. Διατιτραίνουσα θυλακίτιδα

Οι τέσσερις αυτές βασικές διατιτραίνουσες διαταραχές έχουν αναφερθεί σε ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ή σακχαρώδη διαβήτη ή και τις δύο νόσους. Το 1989 οι Rapini και συνεργάτες πρότειναν τον όρο «επίκτητη διατιτραίνουσα δερματίτιδα» για ασθενείς με τις παραπάνω συστηματικές παθήσεις.

Ομαλός λειχήνας

Ο ομαλός λειχήνας (lichen planus) είναι μια σχετικά συχνή μη μολυσματική βλεννογονοδερματική διαταραχή που προσβάλλει ποσοστό μεταξύ 0,1% και 2,0% του γενικού πληθυσμού στη Δύση. Όσον αφορά τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του διαβήτη και του στοματικού ομαλού λειχήνα.

Βάσει των διαθέσιμων ερευνητικών δεδομένων, τα αναφερόμενα ποσοστά των ασθενών με διαβήτη που έχουν κλινικές και λιγότερο συχνά ιστολογικές αποδείξεις στοματικού ομαλού λειχήνα κυμαίνονται από 0,55% έως 5,76%.

Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές τόσο ο διαβήτης όσο και η υπέρταση συσχετίζονται με την εν λόγω πάθηση, το οποίο αποδίδεται στην αντιυπερτασική φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνουν οι ασθενείς, η οποία ενδέχεται να προκαλεί τις λειχηνοειδείς αντιδράσεις της στοματικής κοιλότητας.

Προγραμματίστε σήμερα το ραντεβού σας

Διαβητικό σκληροίδημα

Κατά προσέγγιση, 30% ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, κυρίως παχύσαρκοι άνδρες εμφανίζουν διαβητικό σκληροίδημα, στον αυχένα, ψηλά στην πλάτη, στους ώμους, και πιο σπάνια το θώρακα. Η κλινική εικόνα του περιλαμβάνει ανώδυνη, συμμετρική και διμερή σκλήρυνση και πάχυνση. Από ιστολογικής πλευράς, ο συνδετικός ιστός μεταξύ υποδόριου λίπους και επιδερμίδας, δηλαδή το χόριο, εμφανίζεται σημαντικά παχύτερο ενώ διαταράσσεται η συνέχεια ανάπτυξης του κολλαγόνου.

Σε ό,τι αφορά άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη, η ελαστικότητα του δερματικού ιστού μειώνεται και κατά συνέπεια οδηγεί στη μείωση της κινητικότητας των αρθρώσεων. Πιο συγκεκριμένα, το διαβητικό σκληροίδημα εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στις αρθρώσεις και το δέρμα, παρά το γεγονός σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθεί ανεξάρτητα είτε στις αρθρώσεις είτε στο δέρμα.

Διαβητικό σύνδρομο χειρός

Το διαβητικό σύνδρομο χειρός χαρακτηρίζεται από μείωση του επιπέδου κινητικότητας των αρθρώσεων, αρθροπάθεια των χειρών, κηρώδες δέρμα και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Συνήθως εμφανίζεται πάχυνση και τραχύτητα του δέρματος στη ραχιαία επιφάνεια της άκρας χειρός και στις φαλαγγικές αρθρώσεις των δακτύλων.

Οι αλλοιώσεις ή βλάβες είναι αμφοτερόπλευρες και συμμετρικές. Σε κάποιους ασθενείς με διαβήτη μπορεί επίσης να αναπτυχθούν μικρές βλατίδες, δηλαδή μικρού μεγέθους σπυράκια κόκκινου χρώματος, είτε στην εξωτερική επιφάνεια των δακτύλων ή στην περιοχή γύρω από τα νύχια.

Πάχυνση δέρματος σε ασθενείς με διαβήτη

Οι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη εμφανίζουν κάποιες φορές πάχυνση του δέρματος, ενώ παράλληλα το δέρμα γίνεται κηρώδες (thick and waxy diabetic skin).

Ουσιαστικά πρόκειται για μια γενική ασυμπτωματική πάχυνση του δέρματος, η οποία δεν είναι πάντοτε εμφανής αλλά είναι δυνατό να μετρηθεί.

Εξανθηματικό ξάνθωμα

Το εξανθωματικό ξάνθωμα (eruptive xanthoma) αποτελεί μια δερματική εκδήλωση του σακχαρώδους διαβήτη η οποία είναι μεταβολικής αιτιολογίας και συνδέεται δευτεροπαθώς με το διαβήτη. Συνήθως εμφανίζεται αιφνίδια και τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται σε ασθενείς με διαβήτη που δεν είναι καλά ελεγχόμενος και έχουν υπερλιπιδαιμία.

Ερυθρότητα προσώπου

Παρότι είναι δύσκολο να μετρηθεί με ακρίβεια, το ερύθημα του προσώπου (diabetic rubeοsis: rubeοsis facei) αναφέρεται στο 3-59% των ασθενών με διαβήτη, ενώ τα υψηλότερα ποσοστά αφορούν νοσηλευόμενους ασθενείς. Όπως είναι κατανοητό, πρόκειται για την εμφάνιση κόκκινου χρώματος στο πρόσωπο, το οποίο συχνά αποτελεί ένδειξη μη ικανοποιητικού γλυκαιμικού ελέγχου.

Ξηροδερμία

Η ξηρότητα του δέρματος ή ξηροδερμία (Diabetic xerοsis) αποτελεί ένα κοινό χαρακτηριστικό σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, καθώς έχει αναφερθεί ότι εμφανίζεται σε σχετικά σημαντικό ποσοστό ασθενών με διαβήτη (39%), κυρίως σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Η αντιμετώπιση της ξηροδερμίας είναι πολύ σημαντική ώστε να επιτευχθεί μείωση του κινδύνου του έλκους στο σακχαρώδη διαβήτη.

Καροτιναιμία

Η καροτιναιμία ή καροτένωση (carotenodermia) αποτελεί μια εκδήλωση του σακχαρώδους διαβήτη η οποία είναι μεταβολικής αιτιολογίας. Ουσιαστικά πρόκειται για μια σπάνια δερματική εκδήλωση όπου το δέρμα αποκτά κιτρινωπή χροιά, ως δευτερογενή απόκριση στην εναπόθεση των καροτενοειδών στον ελαστικό ιστό του δέρματος.

Δερματικές αντιδράσεις στην Ινσουλίνη

H αλλεργία στην ινσουλίνη μπορεί να είναι τοπική ή συστηματική. Συνήθως εμφανίζεται εντός του πρώτος μήνα χορήγησης της θεραπείας με ινσουλίνη. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν ερυθηματώδη ή κνιδωτικά κνησμώδη οζίδια στο σημείο της ένεσης είτε αμέσως μετά την ένεση, είτε λίγο μετά σε διάστημα από 15 λεπτά έως δύο ώρες μετά τη χορήγσης, είτε καθυστερημένα, με έναρξη τέσσερις ή περισσότερες ώρες μετά από την ένεση.

Εκτός της αλλεργίας στις ενέσεις ινσουλίνης μπορεί να προκύψουν και κάποιες άλλες τοπικές δερματικές επιπλοκές λόγω της χορήγησης των ενέσεων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα χηλοειδή, οι υπερκερατωσικές βλατίδες, η πορφύρα και η εντοπισμένη υπέρχρωση.

Προγραμματίστε σήμερα το ραντεβού σας

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Δερματικές Εκδηλώσεις & Σακχαρώδης Διαβήτης

Διαβητικό Πόδι

Μύκητες Νυχιών – Ονυχομυκητίαση