Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η ακμή είναι αποκλειστικό πρόβλημα της εφηβείας. Ωστόσο, η ακμή μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας μετά την εφηβεία, ακόμα και μετά την ηλικία των 25 ετών, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή στην περίοδο της εμμηνόπαυσης. Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, το 50% των γυναικών εμφανίζουν εξάρσεις της ακμής περιστασιακά, ακόμα και στην ενήλικη ζωή. Οι γυναικείες ορμόνες παρουσιάζουν μεγαλύτερες μεταβολές σε σχέση με τις ορμόνες των ανδρών. Αυτό αποτελεί έναν από τους λόγους που η γυναικεία ακμή συνήθως παρουσιάζει μια πιο ασταθή εικόνα, καθιστώντας την αποτελεσματική αντιμετώπισή της πιο δύσκολη υπόθεση.
Η ακμή στις γυναίκες μπορεί να επιμένει εξαιτίας των ορμονικών ανακατατάξεων που προαναφέρθηκαν, είτε υπάρχουν περιττά κιλά είτε όχι.
Ένας άλλος λόγος επιμονής της ακμής στην ενήλικη ζωή είναι η χρήση ακατάλληλων καλλυντικών, αλλά και λόγω της τριβής που ασκείται με τα δάκτυλα. Τέλος, μπορεί να πρόκειται για ροδόχρου ακμή και να υπάρχουν στο δέρμα βακτήρια που ζουν σε μικροσκοπικά ακάρεα (Demodex folliculorum), τα οποία πρέπει να ανιχνεύονται με ειδική εξέταση.
Παρά το γεγονός ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακμής αποτελεί πρόκληση εδώ και πολλές δεκαετίες για τους δερματολόγους σε όλο τον κόσμο, πλέον υπάρχουν διάφορες ασφαλείς θεραπευτικές επιλογές, οι οποίες κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Μεταξύ αυτών, είναι και η φωτοδυναμική θεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής χωρίς τη χρήση φαρμάκων, η οποία απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να λάβουν φάρμακα. Τα αποτελέσματα της εν λόγω θεραπείας επιβεβαιώθηκαν και σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Prime με τίτλο «Φωτοδυναμική Θεραπεία για την Αντιμετώπιση της Ακμής» (Tzermias & Marini, 2015).
Εάν λάβουμε υπόψη και τη σημαντικότερη ψυχολογική επίδραση της ακμής παράλληλα με τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ενήλικων γυναικών, γίνεται σαφές το πόσο σημαντικό είναι να αφιερωθεί χρόνος, να γίνει σωστά η διάγνωση μέσω εξειδικευμένων δερματολογικών εξετάσεων και να προταθούν οι κατάλληλες θεραπευτικές επιλογές σε ατομικό επίπεδο για κάθε ασθενή.
