Διαβητικό Πόδι

Οι επιπλοκές των κάτω άκρων είναι πολύ συχνές μεταξύ ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη. Μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές του διαβήτη είναι το Διαβητικό Πόδι. Ο όρος «διαβητικό πόδι» χρησιμοποιείται για την περιγραφή όλων των δερματικών εκδηλώσεων που εμφανίζονται στο/α κάτω άκρο/α. Εκτός του διαβητικού ποδιού, άλλες επιπλοκές είναι η νευροπάθεια, η εξέλκωση, η λοίμωξη και η περιφερική αγγειοπάθεια.

Ο διαβήτης μπορεί να επιφέρει πολλές επιπτώσεις στον οργανισμό ενός ασθενούς οι οποίες με τη σειρά τους δρώντας συνεργικά να οδηγήσουν σε ένα διαβητικό πόδι παραμορφωμένο, με έλκη, με λοίμωξη και το κυριότερο με αυξημένη πιθανότητα για κάποιο μεγάλο ή μικρό ακρωτηριασμό.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το Διαβητικό πόδι είναι το πόδι των ασθενών με διαβήτη που έχει

  • Εξέλκωση
  • Λοίμωξη και/ή καταστροφή των εν τω βάθει ιστών,
  • Περιφερική νευροπάθεια ή/και ποικίλου βαθμού αρτηριοπάθεια των κάτω άκρων.

Το διαβητικό πόδι παραμένει η πιο συχνή αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη.

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να παραβλέπονται τα εξής:

  • Κάποιες από τις δερματικές εκδηλώσεις αποτελούν αρχικά σημεία εμφάνισης του Σακχαρώδους Διαβήτη.
  • Άρα πρέπει να έχουμε επίγνωση των δερματικών εκδηλώσεων του Σακχαρώδους Διαβήτη.
  • Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστούν οι δερματικές εκδηλώσεις του ΣΔ ώστε να μην χαθεί η ευκαιρία για έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας.
  • Είναι σημαντικό να συνεργάζεται ομάδα ιατρών – επιστημόνων υγείας.
  • Οι περισσότερες δερματικές εκδηλώσεις μπορούν να προληφθούν εφόσον ακολουθείται το κατάλληλο πρόγραμμα ελέγχου του διαβήτη.
Προγραμματίστε Σήμερα ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΑΣ

Εξελκώσεις στο πόδι

Η πιθανότητα ανάπτυξης εξέλκωσης στα πόδια σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη κυμαίνεται στο 15%. Η εμφάνιση εξέλκωσης έρχεται ως συνέπεια του συνδυασμού νευροπάθειας (βλάβη στα νεύρα) που εμφανίζεται σε ασθενείς με διαβήτη και μιας αλληλουχίας παθολογικών λειτουργιών, και μπορεί να προκαλέσει απώλεια αισθητικότητας και ατροφία στους μύες του ποδιού. Η τελευταία συχνά προκαλεί παραμορφώσεις στα κάτω άκρα (πόδια), όπως η γαμψοδακτυλία.

Ξηροδερμία ποδιού

H ξηροδερμία αποτελεί ένα κοινό χαρακτηριστικό σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Η αντιμετώπιση της ξηροδερμίας είναι υψίστης σημασίας για να μειωθεί ο κίνδυνος του έλκους στο σακχαρώδη διαβήτη.

Εκδηλώσεις στα Νύχια

Ονυχομυκητίαση

Η μυκητίαση των νυχιών είναι πολύ συχνό φαινόμενο σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη και, με την πάροδο των ετών, καταλήγει σε ένα νύχι που δεν μπορεί να κοπεί με τα συνήθη εργαλεία που χρησιμοποιούνται στο σπίτι και, πολλές φορές, χρειάζεται και η βοήθεια ειδικού.

Δεν είναι τόσο σπάνιο, στην προσπάθεια για «καλύτερη» φροντίδα των νυχιών, να δημιουργούνται καταστάσεις έντονης φλεγμονής επικίνδυνες ακόμα και για την ακεραιότητα ενός διαβητικού ποδιού.

Ονυχογρύπωση –είσφρυση όνυχος

Η ονυχογρύπωση είναι μια πάθηση στην οποία υπάρχει παρέκκλιση και εισχώρηση ενός τμήματος της ονυχαίας πλάκας στον αύλακα και τον υποδόριο ιστό και παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο στο μεγάλο δάχτυλο του ενός ή και των δύο ποδιών, ιδίως από την εσωτερική μεριά.

Η κλινική εικόνα του νυχιού εξαρτάται από το στάδιο της ονυχογρύπωσης ή είσφρυσης του νυχιού. Απαιτείται άμεση θεραπεία, καθώς η ονυχογρύπωση μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονές ή ακόμα και σε αποκόλληση του νυχιού.

Σφυροδακτυλία

Η σφυροδακτυλία (hammer toe) είναι μια πάθηση του ποδιού στην οποία υπάρχει κλίση των δακτύλων προς τα κάτω και ο/η ασθενής αισθάνεται πόνο. Ουσιαστικά υπάρχει παραμόρφωση στο ένα ή και στα δύο κάτω άκρα και προσβάλλονται τα μικρά δάκτυλα του ποδιού.

Δερματοφυτία των ποδών

Η δερμοφυτία του πέλματος (tinea pedis) και των μεσοδακτύλιων πτυχών είναι μια συχνή και επίμονη μυκητίαση του δέρματος και ουσιαστικά πρόκειται για μια λοίμωξη των πελμάτων και των μεσοδακτυλικών περιοχών από δερματόφυτα. Παρατηρείται συνήθως σε αθλητές από όπου προκύπτει και ο όρος «πόδι του αθλητή» (athlete’s foot).

Συνήθως εντοπίζεται εκλεκτικά στο διάστημα μεταξύ 4ου και 5ου δακτύλου. Επιπλέον, το δέρμα της γύρω περιοχής, δηλαδή η πλάγια επιφάνεια των δακτύλων, ενδέχεται να εμφανίσει φυσαλίδες, διαβρώσεις, λέπια και εφελκίδες λόγω περαιτέρω επέκτασης της νόσου.

Αρχικά παρουσιάζεται κνησμός, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους ραγάδες και φυσαλίδες ανάμεσα στα δάκτυλα. Η μετάδοση γίνεται σε συγκεκριμένα σημεία του δέρματος των ποδιών σε χώρους που οι άνθρωποι είναι πιθανόν να περπατήσουν ανυπόδητοι, όπως η πισίνα.

Εκτός της κλινικής εικόνας, η διάγνωση επιβεβαιώνεται και εργαστηριακά με την άμεση αναζήτηση μυκήτων.

Εάν δεν ακολουθηθεί η κατάλληλη θεραπεία, η δερμοφυτία παρουσιάζει εξάρσεις τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω της εντονότερης εφίδρωσης των άκρων ποδών. 

Προγραμματίστε Σήμερα ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΑΣ

Σκληρύνσεις και κάλοι

Ο σχηματισμός τύλου, όπως αποκαλείται επιστημονικά ο κάλος, είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής πίεσης που δέχεται το πόδι σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο. Πριν την εμφάνιση του κάλου υπάρχει νέκρωση και βλάβη του μαλακού ιστού επάνω στις προεξοχές των οστών των ποδιών. Τα πιο συνήθη σημεία όπου εμφανίζονται οι κάλοι είναι το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού και το πέλμα, καθώς και στο επάνω μέρος της πρώτης ή/και της δεύτερης μετακαρποφαλαγγικής άρθρωσης.

Επιπλέον, τα έλκη που εμφανίζονται στα πόδια των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη περιβάλλονται από έναν δακτύλιο τύλου.

Η πρόληψη των κάλων αλλά και η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπισή τους αποτελούν σημαντικές παρεμβάσεις για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης έλκους στο σακχαρώδη διαβήτη. 

Μελαγχρωματική πορφύρα

H μελαγχρωματική πορφύρα (pigmented purpura) ονομάζεται και μελαγχρωματική πορφυρική δερματοπάθεια, καθώς συχνά παρατηρείται σε συνδυασμό με τη διαβητική δερματοπάθεια. Η συγκεκριμένη πάθηση επηρεάζει τα κάτω άκρα, όπου αναπτύσονται ορισμένοι τομείς εστιακής ατροφίας και μεγάλα τμήματα μη ατροφικής μελάγχρωσης.

Η μελαγχρωματική πορφύρα οφείλεται στην εξαγγείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων από το επιφανειακό αγγειακό πλέγμα. Χαρακτηριστικό εύρημα είναι οι πολλαπλές ασυμπτωματικές ερυθρόφαιες (καστανές ως κοκκινωπές) μικρές κηλίδες, οι οποίες αργότερα συγχωνεύονται και σχηματίζουν κηλίδες καφέ έως πορτοκαλί χρώματος.

Διαβητική νευροπάθεια

Η Διαβητική Νευροπάθεια είναι η προσβολή του νευρικού συστήματος σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη και εμφανίζεται σε ποσοστό που ξεπερνά το 50% στο συγκεκριμένο πληθυσμό ασθενών. Πρόκειται για μια προοδευτική και χρόνια κατάσταση και είναι μία από τις πιο συχνές αλλά και πιο σοβαρές επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη.

Όσον αφορά την κλινική εικόνα της διαβητικής νευροπάθειας, τις περισσότερες φορές οι ασθενείς εμφανίζουν περιφερική διαβητική νευροπάθεια, η οποία αρχίζει από τα κάτω άκρα και επεκτείνεται στους αστραγάλους και τις κνήμες. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις ενδέχεται να προσβληθούν τα χέρια και τα αντιβράχια.

Τα συμπτώματα της διαβητικής νευροπάθειας είναι τα εξής:

  • Υπαισθησία στον πόνο και την θερμοκρασία,
  • Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή καυσαλγίες,
  • Οξύς πόνος σαν νυγμός ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες,
  • Πόνος με την βάδιση,
  • Υπεραλγησία,
  • Μυϊκή αδυναμία, ιδιαίτερα στην βάδιση,
  • Βλάβες στο δέρμα, φλεγμονές και έλκη στα κάτω άκρα, αρθρίτιδες και παραμορφώσεις των αρθρώσεων (άρθρωση Charcot).

Διαβητική Αγγειοπάθεια

Η διαβητική αγγειοπάθεια είναι μια πάθηση, η οποία δυσχεραίνει την κυκλοφορία του αίματος στα πόδια. Τα πόδια των ασθενών είναι κρύα και μοιάζουν μελανιασμένα εξαιτίας της διαταραχής της κυκλοφορίας, ενώ το δέρμα υπόκειται μόνιμη λέπτυνση.

Οι ασθενείς αισθάνονται έντονο πόνο ακόμα και σε περίπτωση ήπιου τραυματισμού, ενώ συχνά αισθάνονται πόνο και στις γάμπες κατά τη βάδιση. Επιπλέον, οι ασθενείς με διαβήτη που έχουν προσβληθεί από αγγειοπάθεια εμφανίζουν αρκετά συχνά μυκητιασικές λοιμώξεις στο δέρμα των ποδιών ή στα νύχια των ποδιών, κάτι που οφείλεται στο ότι είναι πιο επιρρεπείς σε μολύνσεις και στο γεγονός ότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι πιο εξασθενημένο και οδηγεί σε μεγαλύτερη δυσκολία κατά την επούλωση των πληγών.

Σημαντικό είναι να σημειωθεί επίσης ότι δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο εμφάνισης βλαβών στα πόδια όλοι οι ασθενείς με διαβήτη. Έλκη μπορεί να παρουσιαστούν μόνο όταν η βλάβη εντοπίζεται στα νεύρα ή/και στις αρτηρίες των συγκεκριμένων ασθενών.

Η περιφερική νευροπάθεια σε συνδυασμό με επαναλαμβανόμενα τραύματα στο πόδι και η περιφερική αγγειακή ασθένεια είναι οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες στην ανάπτυξη των ελκών του ποδιού. Πιο αναλυτικά, το διαβητικό πόδι οφείλει την ύπαρξη του στον συνδυασμό κάποιων ή όλων των παρακάτω παραγόντων.

  1. Οι ασθενείς με διαβήτη αναπτύσσουν περιφερική αρτηριοπάθεια. Αυτό σημαίνει πως οι αρτηρίες των κάτω άκρων, τα αγγεία δηλαδή που μεταφέρουν το οξυγονωμένο αίμα από την καρδιά προς τα πόδια τους, είναι στενωμένες ή αποφραγμένες άρα η αιματική ροή προς τα πόδια τους είναι σημαντικά ελαττωμένη.
  2. Εκτός από τις μεγάλες αρτηρίες που προσβάλλονται, από τον διαβήτη βλάπτονται και τα πολύ μικρά αγγεία, τα αρτηρίδια και τα τριχοειδή, για αυτό λέμε πως οι διαβητικοί ασθενείς πάσχουν και από μικροαγγειοπάθεια.
  3. Τα περιφερικά νεύρα προσβάλλονται επίσης σε πολλές περιπτώσεις από το διαβήτη, με αποτέλεσμα οι ασθενείς αυτοί να αναπτύσσουν περιφερική νευροπάθεια. Η περιφερική νευροπάθεια έχει ως συνέπεια αφενός το δέρμα στα πόδια να χάνει τη φυσική του λίπανση και να γίνεται ξηρό, λεπτό και με απώλεια τριχών, και αφετέρου οι ασθενείς αυτοί να χάνουν την αισθητικότητα στα πόδια τους. Η απώλεια της αισθητικότητας έχει ως αποτέλεσμα οι ασθενείς αυτοί να μην αντιλαμβάνονται τους τραυματισμούς, οι οποίοι μπορεί να εξελιχθούν σε σημαντικό βαθμό και να έχουν παθολογικό βάδισμα.

Άλλοι σημαντικοί παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις του κάλου, αυξημένες πιέσεις στα πέλματα και τοπικές λοιμώξεις.

Εφόσον γίνει σωστή αξιολόγηση του διαβητικού ποδιού αποκαλύπτεται η ύπαρξη περιφερικής νευροπάθειας σε ποσοστό μεταξύ 60% και 70%, περιφερική ισχαιμική αγγειοπάθεια σε ποσοστό που κυμαίνεται από 15% έως 20% των ασθενών, καθώς και ίδιο ποσοστό συνδυαστικής εμφάνισης κλινικά σημαντικής νευροπάθειας και αγγειοπάθειας.

Προγραμματίστε Σήμερα ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΑΣ

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Δερματικές Εκδηλώσεις & Σακχαρώδης Διαβήτης

Διαβητικό Δέρμα

Μύκητες Νυχιών – Ονυχομυκητίαση